Sevje som vitne. [ 31.05.2002 ]

Alle samla seg rundt liket av Tor-Pulk.
Vanskeleg var d å innsjå at han va død.
Speiderledaren Gryn-Inga tok det heile veldeg alvorleg.
Sakte lokka ho øygelokkane hans.

"Du kom først til åstedet?"
Gryn-Inga og dei andre såg på meg, spørrande.
Eg sto der med laksekostymen i handa.
"joda, men eg rørte han ikkje!" klunka eg.
"Han sjer ut te å ha vært opphissa da det skjedde"
sa ein av jentane og refererte til Tor-Pulks skritt.

"Eg trur han værte kvalt." ropa Gryn.
forsiktig åpna ho munnen til Tor-Pulk,
og tok ut eit tøystykke som likna ein laksehud,
d var som om den hilhørte ein kostyme.
Gryn løfta hode og såg på meg og på
laksekostyma med eit frykteleg blikk.

Øyrane mine blei fyllt med hovmod i det
eg løfta høgrefoten og brakk meg sidelenges,
uten at andas særleg mycke.
Korleis sku eg fortella at allt var i selvforsvar,
at Tor-Pulk hadde prøv å valdta meg her i ødemarka.

I det eg fall te bakken såg eg sevja rant frå
den nærmaste Bjørka.